ေစြမိုးသည္ စိမ့္လ်က္ …

အျပစ္ဆိုးႀကီးကုိ ႀကံဳအံ့ဆဲဆဲတြင္ ေလာကသည္ မၿပံဳးမရႊင္ႏုိင္သည္သုိ႔ အံု႔မႈိင္းေသာေကာင္းကင္သည္ မိုးရိပ္ျဖင့္ ေ၀ရီေနသည္။
ေစြမိုးေၾကာင့္ပင္ လမ္းမ်ား၌ လူအသြားအလာနည္းပါးလ်က္ရွိသည္။ ဆယ္နာရီသာသာတြင္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဆုိင္ရာ႐ံုးသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ေသာ္လည္း တ႐ံုးလံုးထုိင္းမႈိင္းေနသည္သုိ႔၊ ဆိတ္ၿငိမ္ေနေလသည္။ တေျဖာက္ေျဖာက္ ျမည္ေနေသာ လက္ႏွိပ္စက္သံကေလးသာလွ်င္ ထုိအခ်ိန္၌ အသက္၀င္လ်က္ရွိေတာ့သည္။

ဆယ္နာရီခြဲခန္႔တြင္ ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရး ၫႊန္ၾကားေရး၀န္ ဦးၪာဏသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔႐ုပ္ရွင္ဌာနခြဲသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ဆင္းလာၿပီး ကၽြႏု္ပ္အား ပုခံုးမွဆြဲကာ လူရွင္းရာသုိ႔ေခၚ၍ ““ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အခန္းထဲမွာ စက္ေသနတ္နဲ႔၀င္ပစ္သြားတယ္။ မင္း ဗိုလ္ထြန္းလွလည္း ထိသြားတယ္လို႔ ဖုန္း(Phone) လာတယ္။ ျမန္ျမန္ လိုက္သြားစမ္းပါဦး””

စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ႐ံုးေလွကားမွ အေျပး --- ျဖစ္ေန သည္။

လမ္းတြင္ ၁၅ ဟန္ဒရက္၀ိတ္ဖုိ႔ဗြီအိပ္ကုိ ေႏွးသည္ဟုထင္မိသည္။ အတြင္း၀န္႐ံုးျဖစ္ပြားရာသုိ႔ သြားေနခုိက္။ ဤမွ်အျဖစ္ဆိုးကုိေတြ႕ရမည္ဟု ကၽြႏု္ပ္မထင္။ မေတြးမိ။ အေျပးအလႊား ၀င္ရင္းပစ္ရ၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔အား မထိဘဲ အနီးအနားရွိသူ ဗိုလ္ထြန္းလွကိုသာ အနည္းငယ္ထိသည္ဟု ထင္မိသည္။
စပါတ္လမ္း (Spark Street)ဘက္။ ဗဟိုေလွကားအေရာက္တြင္ သူနာျပဳကားတစင္း မိုးကာအုပ္ထားသည့္ ထမ္းစင္တခုကုိတင္၍ ထြက္သြားသည္ကုိ ေတြ႕လိုက္ရေသာ္လည္း ၎ထမ္းစင္အထက္၌ လူထုမ်က္ရြဲ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း”ပါသြားသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္မသိလိုက္ရေပ။
အေပၚသို႔ ကၽြႏု္ပ္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ အခန္းတံခါးပိတ္လ်က္ ရွိေခ်ၿပီ။ ဗုိလ္ထြန္းလင္း အခန္းတြင္းရွိ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ မင္းေစကေလးကိုလွမ္း၍ မွန္အျပင္မွ လက္ျပလုိက္ရာ ဗိုလ္ထြန္းလွအား ကၽြန္ေတာ္လာေၾကာင္း ေျပာၿပီး ခြင့္ရမွ ဖြင့္ေပးပါသည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွအား ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း။ ““ဗိုလ္ထြန္းလွ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေကာ၊ ခင္ဗ်ားလည္း ထိေသးတယ္ဆို””ဟူေသာ ေမးခြန္းျဖင့္ စတင္ႏႈတ္ဆက္လုိက္မိသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား က်ဆံုးေလၿပီ၊ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက်ဆံုးေၾကာင္းကို ႐ုတ္တရက္ ၾကားသိလွ်င္ လူထုသည္ အႀကီးအက်ယ္ထိခုိက္သြားမည္ကုိ စုိး၍၎င္း၊ ရန္သူမ်ား အမွန္သိရွိကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္က်ဆံုးၿပီျဖစ္၍ ေျခလွမ္းတိုးႀကံစည္မည္မ်ားကုိစိုးရိမ္၍၎င္း၊ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ လူတုိင္းအား ““ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ကိစၥမရွိဘူးဗ်ာ။ နဲနဲရွပ္သြားတာပါ””ဟု ေျပာေနခိုက္ျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္အား ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ထုိအတုိင္းပင္ ေျပာခဲ့ေသးသည္။ ၿပီးမွ ““ခင္ဗ်ား ဦးေလး (၀န္ႀကီး-ဒီးဒုတ္-ဦးဘခ်ဳိကုိ ဆိုလုိသည္) လဲ ထိသြားတယ္။ ခင္ဗ်ားအစ္ကုိလည္းေရာက္ေနၿပီ ဓာတ္ပံုေတာ့ မ႐ုိက္ပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ။ တုိင္းျပည္က ျမင္လို႔မေကာင္းပါဘူး””ဆုိ၍ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဗိုလ္ထြန္းလွအား ကင္မရာေပးခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ထြန္းလင္းအခန္းမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အခန္းတြင္းသုိ႔ ၀င္သြားပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္မ်က္ေစ့ကုိ ကၽြႏု္ပ္မယံုမိပါ။ စကၠန္႔ ၃၀ ခန္႔ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေန မိပါသည္။ ဤမွ် အျဖစ္ဆိုးမည္ဟု မထင္ခဲ့မိပါ။ ထုိေၾကာင့္လည္း ကၽြႏု္ပ္ မ်က္ေစ့ကို ကၽြႏု္ပ္ မယံုမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တခါကမွ် တုိင္းျပည္ႏွင့္လူထုအား သစၥာမေဖာက္ခဲ့ဖူးေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကား ကိုယ္က်ဳိးရွာ လူမသမာတစုတုိ႔၏လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ေလၿပီ။

ေသြးသံရဲရဲ ေသြးအိုင္ထဲတြင္ မ႐ႈမလွ ဘ၀ဆံုးေနရေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ က်ဆံုးေနပံုကို ကၽြႏု္ပ္မွတ္မိသမွ် ျပန္လည္၍ေရးရလွ်င္ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး သခင္ျမသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ ခပ္ေကြးေကြး ပံုလ်က္ က်ေနေလသည္။ လက်္ာဘက္လက္ေပၚတြင္ လက္်ာပါးတင္လ်က္ ကြယ္လြန္ေနရွာသည္။ မ်က္ႏွာအေနအထားမပ်က္။ ေသြးထြက္လြန္၍ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျပာေနသည္ကုိလည္း သတိထားမိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အစ္ကို ၀န္ႀကီးဦးဘ၀င္းကား ေျခေထာက္ တဖက္ ကုလားထုိင္ေပၚတင္လ်က္ ေနာက္ကုိမွီရင္း လက္၀ဲဘက္သုိ႔ ေခါင္းအနည္းငယ္ ေစာင္းကာ ဘ၀ဆံုးေနေလသည္။

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္မွာမူ ေျခႏွစ္ဘက္ေရွ႕စန္႔လ်က္ ကုလားထုိင္ ေနာက္မွီကို တည့္တည့္မီွရင္း လက္ႏွစ္ဘက္ ကုလားထုိင္လက္ရမ္းအျပင္ သို႔ တြဲရႊဲက်ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးႏွင့္ ၀န္ႀကီးမန္းဘခုိင္ကိုမူ ကၽြႏ္ုပ္သတိမထား မိပါ။ ၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိမွာ အသက္ရွင္လ်က္ အနည္းငယ္ ညည္းညဴေနသည္ ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ သတိကား လစ္ေနေလၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္၏အစ္ကုိ သည္ (ထုိစဥ္က ဦးဘခ်ဳိ၏သက္ေတာ္ေစာင့္) ၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိ၏ လက္၀ဲ ဘက္မွေဖး၍ ထားပါသည္။ ကုလားထုိင္မွာ အစည္းအေ၀းစာပြဲႏွင့္ကပ္ေန၍မျပဳစုသာသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္က ဦးဘခ်ဳိ၏ လက္်ာဘက္မွ၀င္၍ ကၽြႏု္ပ္ ၏အစ္ကုိႏွင့္အတူ ဦးဘခ်ဳိအား ကုလားထုိင္ပါမ၍ ေနာက္သုိ႔ --- ေရႊ႕ လုိက္ပါသည္။

ထုိအခုိက္တြင္ ဗိုလ္ထြန္းလွ ၀င္လာသျဖင့္ ေဆး႐ံုသုိ႔ အျမန္ပုိ႔ရန္ စီစဥ္ဖို႔ေျပာပါသည္။ ဦးအုံးေမာင္အေလာင္းကို ထုိအခ်ိန္တြင္မွ သတိျပဳမိ ပါသည္။ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္ကို ေခါင္းျပဳလ်က္ စန္႔စန္႔ႀကီး ကြယ္လြန္ရွာ ပါသည္။ ေသြးလြန္၍ အသားမ်ားပင္ ၀ါေနေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဦးအံုးေမာင္ႏွင့္ အေတာ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိခဲ့ေသာ္လည္း ထုိေန႔က မည္သူ မွန္းမခြဲျခားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိ၏ လက်္ာနားတြင္ ေသြးအနည္းငယ္စိုေနပါသည္။ ေၾကးနီေရာင္ဗန္ေကာက္လံုခ်ီႏွင့္ အက်ႌမွာ ခါးတြင္ေသြးမ်ားစြန္းေန၍ ၾကည့္ရာ ဒဏ္ရာကုိေတြ႕ပါသည္။

ထိုအခိုက္တြင္ သူနာျပဳကားမ်ားေရာက္လာ၍ အျမန္ေဆး႐ံုသုိ႔ ပို႔ရ ေလသည္။
ေဆး႐ံုေရာက္သည့္အခါမွ ၀န္ႀကီးမန္းဘခိုင္အား သတိထားမိရာ ၀န္ႀကီးမန္းဘခိုင္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးဦးရာဇတ္တုိ႔မွာ ေသြးထြက္တံုးပင္ ေတြ႕ရပါ သည္။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၏ နံ႔သာေရာင္ေဘာင္းဘီ၊ အက်ႌတုိ႔မွာ ေသြး အလူးလူးျဖစ္ေနသည့္ျပင္ ေဆး႐ံုကားေပၚမွအခ်တြင္ မိုးရြာေနသျဖင့္ မိုးပါ စုိေနေလသည္။

၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိအား လာေရာက္စမ္းသပ္သူမွာ ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာဘသန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒဏ္ရာသံုးခ်က္မွာ လက္်ာနံေစာင္းမွ ၀င္ၿပီး ဗိုက္မွတခ်က္ထြက္ကာ လက်္ာလက္ေမာင္းတြင္ တခ်က္ျဖစ္ပါ သည္။ လက်္ာနား တည့္တည့္မွ၀င္သြားသည့္ က်ည္ဆံမွာ နဖူးအတြင္း တြင္ရွိသျဖင့္ ၎င္းဒဏ္ရာကို အစ၌မေတြ႕ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာ၀န္ ႀကီးဦးဘသန္းက (Very Hopeful Case)ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားႀကီးရွိသည္ဟုေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆရာမႏွစ္ေယာက္ႏွင့္လက္ေထာက္ ဆရာ၀န္ တေယာက္ကုိေခၚ၍ အက်ႌကုိ ကပ္ေက်းႏွင့္ခြဲခုိင္းၿပီး ဦးဘသန္း ကုိယ္တုိင္ ခ်က္ခ်င္း ေဆးတလံုးထုိးပါသည္။
၀န္ႀကီးအခ်ဳိ႕၏ သကၠလပ္အက်ႌနက္ျပာမွာ ၀တ္၍မရႏုိင္ေတာ့ သျဖင့္ ပစ္လုိက္ရန္ ေပးလုိက္ကာ လက္ပတ္နာရီႏွင့္ အိတ္တြင္းမွ ေဖာင္တိန္၊ အလုပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္စာမ်ား၊ (Diary)အစရွိသည္တုိ႔ကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ သိမ္းခဲ့ရပါသည္။ ထုိမွတဖန္ အေသးစိတ္ဒဏ္ရာ မ်ားကုိ စစ္ေဆးရန္ႏွင့္ ေဆးထည့္ရန္ အေပၚထပ္သုိ႔ ေရႊ႕ရပါသည္။
အေပၚထပ္ေဆးခန္းတြင္မွ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးအား ပါးတြင္ဒဏ္ရာ ရသျဖင့္၊ ေဆးထည့္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ ဆရာ၀န္မ်ား အေသ အခ်ာ စစ္ေဆးသည့္အခါမွ ၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိ၏ လက္်ာနားမွ ဒဏ္ရာသည္ က်ည္ဆံအတြင္း၀င္သြားေၾကာင္း သိရၿပီ။ ဒဏ္ရာျပင္းထန္ေၾကာင္း သိရေလေတာ့သည္။ ထုိအခိုက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္လုိက္လာသည္ ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။

ဒီးဒုတ္စာပံုႏွိပ္တုိက္ (၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိအိမ္)ကုိ တယ္လီဖုံးဆက္ရန္ ဆင္းလာရာ သတင္းအမွားမ်ား ေပါက္ၾကားမည္စိုး၍ ေဆး႐ံုႀကီး တယ္လီဖံုး ျဖတ္ထားသျဖင့္ ဆက္၍မရေတာ့ေပ။ အျခား အေရးပါအရာေရာက္သူမ်ား ႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာေဆြမ်ဳိးမ်ားေအာက္တြင္ ေရာက္ေနသည္ကုိေတြ႕ရေသာ္လည္း ေအာက္ထပ္၀င္ေပါက္တံခါးႀကီးကို ပိတ္ထား၍ အျပင္တြင္သာ ေစာင့္ေနၾကရေလသည္။ အျပင္မွ သတင္းေထာက္အခ်ဳိ႕ ကၽြႏု္ပ္အားေတြ႕လွ်င္ အတြင္းသတင္းယူခဲ့ရန္လာမွာပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္အေပၚသုိ႔ ျပန္တက္သြားၿပီး မၾကာမီ ၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိ၏ဇနီး ေဒၚလွေမႏွင့္ သမီးငယ္ ခင္ခင္ဦးတုိ႔ လာေရာက္ေၾကာင္း ရဲေဘာ္တဦး လာေျပာပါသည္။

ကၽြႏု္ပ္ဆင္းသြားရာ ““ကုိကုိျမင့္ ေဖေဖ ဘယ့္ႏွယ္ ေနေသးသလဲ””ဟူေသာ ခင္ခင္ဦး၏ ေမးခြန္းႏွင့္။

““ေမာင္ျမင့္ မင္းဦးေလး သက္သာရဲ႕လားကြယ္””ဟူသည့္ ေမးခြန္းႏွစ္ခုတို႔မွာ လက္၀ဲ၊ လက္်ာ နားႏွစ္ခုမွ ဒက္ထိ( Dead Heat)တုိးလာပါ သည္။

႐ုတ္တရက္ ကၽြႏု္ပ္ ဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိေအာင္ ခက္သြားပါ သည္။ ညီမေလး အမာ (ခင္ခင္ဦး)က ““ဟင္ ေျပာစမ္းပါအံုး၊ အမာတုိ႔က ဆရာႀကီး(ဦးရာဇတ္ကုိ ဆိုလိုသည္)တေယာက္ထဲ ထိတယ္ၾကားလာလုိ႔”” ဟူသည့္ ဒုတိယေမးခြန္းႏွင့္ ““မင္းကလည္းကြယ္၊ စိတ္ပူလို႔ေမးတာ ျမန္ျမန္ ထက္ထက္ေလး ေျဖမွေပါ့””ဆိုသည့္ (ေဒၚလွေမ)တုိ႔၏ ဆင့္ေမးသံမ်ား ေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြကေတာ့ ကိစ္ၥမရွိဘူးလို႔ ေျပာတာပဲ။ ခုလည္း သူတုိ႔ ေသြးအားနည္းလို႔ဆိုၿပီး ေသြးျဖည့္ေနၾကတယ္။

မင္းဦး . . . ဘာေျပာေသးသလဲ။

သတိမရလို႔ ဘာမွမေျပာႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသြးအားျပည့္လာရင္ ေတာ့ ေျပာႏုိင္လိမ့္မယ္ထင္တာပဲ။

ဘယ္သူေတြမ်ား ထိေသးသလဲ။ ေသတဲ့လူေတြေကာ ရွိေသး သလား။

ကၽြႏု္ပ္ ေျဖရခက္ျပန္ၿပီ။ မည္သူမည္၀ါ က်ဆံုးေၾကာင္းကိုလည္း သက္ဆုိင္ရာလူႀကီးမ်ားက ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အား ႏႈတ္ပိတ္ထား၍။ ဟာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဦးေလးသာၾကည့္ေနရတာ က်န္တဲ့လူေတြ သတိမထားမိဘူး။ ေၾသာ္ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးေတာ့ ဦးေလးနဲ႔ ခုတင္တခုျခားမွာရတယ္။ သူလည္း ကိစ္ၥမရွိဘူး ေဒၚေဒၚဟုသာ ေျပာႏုိင္ပါေတာ့သည္။ ေဒၚလွေမတုိ႔ကိုလည္း စိတ္မပူပင္ရန္ေျပာၿပီး အေပၚသုိ႔ ျပန္တက္သြားပါသည္။
အေပၚထပ္သို႔ေရာက္လွ်င္ ၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိအား အျခားေနရာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ စီစဥ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။ တေနရာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ သြားၿပီး သက္ဆိုင္ရာမ်က္ႏွာျဖဴဆရာ၀န္ႀကီးတဦးက လက္ခံကုသပါ သည္။ ဦးဘခ်ဳိအား ေဆး႐ံုအ၀တ္အစားလဲေပးသျဖင့္ ဦးဘခ်ဳိ၏ လံုခ်ည္၊ အက်ႌမ်ား လာအပ္ပါသည္။ အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္အတူ ဦးဘခ်ဳိ၏ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားလည္း ပါလာပါသည္။ ဦးဘခ်ဳိကား ျမန္မာပီပီ ဆံပင္ရွည္ထား သူျဖစ္၍ ဦးဆံကို အထူးဂ႐ုစိုက္ပါသည္။ သူ၏ဆံပင္ကုိ နံနက္တုိင္း သမီးမခင္ပု (ယခု တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အမတ္)က ရွင္းေပးပါသည္။ ယခုမူ ရန္သူ႔လက္ေဆာင္ေကာင္းေၾကာင့္ ဆံပင္လည္း ရိတ္ခဲ့ေလၿပီ။ သမီး မခင္ပုမွာလည္း ဖခင္၏ဆံပင္ကုိ ရွင္းခ်ိန္ေရာက္တုိင္း ေဆြးမ်က္ မ်က္ရည္ တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ ဖခင္အား တမ္းတလ်က္ရွိရွာသည္ကုိ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဤစာကုိေရးရင္းမွပင္လွ်င္ ျမင္မိေသးေတာ့သည္။
ဒဏ္ရာကို အေသအခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္႐ႈမွပင္ ျပင္းထန္ေၾကာင္း သိရသျဖင့္ မ်က္ႏွာျဖဴဆရာ၀န္ႀကီးသည္ ခြဲစိတ္ကုသရမည့္အေၾကာင္း ေျပာဆုိၿပီး ၀န္ႀကီးဦးဘခ်ဳိအား (Operation)ခြဲစိတ္ကုသရာအခန္းသုိ႔ ယူသြားေလသည္။ ခြဲစိတ္ရာအခန္းတြင္းသို႔ေရာက္ၿပီး အစစ စီစဥ္ၿပီးလွ်င္ ဆရာ၀န္ႀကီးသည္ အျပင္သုိ႔ တဖန္ထြက္လာၿပီး ယခုပင္ ခြဲစိတ္ေတာ့မည္ အေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။ ဒဏ္ရာမွာ ျပင္းထန္လွသျဖင့္ အကယ္၍ တိမ္းပါးသြားကာ သူ၏တာ၀န္မဟုတ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာသြားေလသည္။ ထုိအခ်ိန္၌ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္အတူ ကၽြႏ္ုပ္၏အစ္ကုိအျပင္ အလုပ္သမားဌာန ညႊန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဦးထြန္းေဇာ္ပါရွိေလသည္။

ေန႔မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ၃၇ မိနစ္တိတိတြင္ စတင္ခြဲစိတ္ပါသည္။ ေဇာႏွင့္ ေစာင့္စားေနသူ ကၽြႏု္ပ္တို႔သံုးဦးသည္ မိုးတစိမ့္စိမ့္ ေစြေနသည့္ အထဲကပင္ မၾကာခဏေခၽြးသုတ္ရပါေလသည္။

ဆရာမတဦးထြက္လာၿပီး ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ျပန္ေပးထားေသာ ဦးဘခ်ဳိ ၏လံုခ်ည္ကုိ ျပန္ေတာင္းပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ဆရာမေလးတဦးထြက္ လာၿပီး ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ( Hard Luck So Sorry )ဟုေျပာမွ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ဦးဘခ်ဳိ ကြယ္လြန္ေၾကာင္း သိေပေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေခါင္းေပၚရွိ လွ်ပ္စစ္နာရီသည္ မြန္းလြဲ ၁ နာရီ မိနစ္ ၄၀ မွ စကၠန္႔အနည္းငယ္ယြန္းေနေလၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ကၽြႏု္ပ္အစ္ကုိအား လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ဦးထြန္းေဇာ္ အား လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ထို႔အတူ သူတုိ႔လည္း တဦးကုိတဦး ၾကည့္မိ သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူမွ် စကားမေျပာႏုိင္ၾကပါ။
မၾကာမီ ဦးဘခ်ဳိ၏အေလာင္းကုိ လက္တြန္းလွည္းကေလးႏွင့္ထုတ္ လာၿပီး ရင္ခြဲ႐ံုသုိ႔ုယူသြားေတာ့သည္။ နံနက္ ၉ နာရီခြဲၿပီးစကေလးတြင္ ၀ုိစေတ (R.A.830) ကုိစီးကာ အတြင္း၀န္႐ံုးသုိ႔ ႐ံုးတက္ခဲ့ေသာ ဦးဘခ်ဳိ သည္ ေန႔ ၂ နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ ေဆး႐ံုလက္တြန္းလွည္းထက္တြင္ ယူ ေဆာင္ရာသုိ႔ ပါေနေခ်ၿပီ။ မၿမဲေသာေလာကပင္တကား။

သက္ဆုိင္ရာ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကား အေလာင္းမ်ားကို ျပန္လည္ယူငင္ရန္ ရင္ခြဲ႐ံု၌ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾက၏။ သို႔ေသာ္ ဖ-ဆ-ပ-လ ဦးစီးအဖြဲ႕၊ အေရးေပၚအစည္းအေ၀း၊ ဘုရင္ခံအိမ္၌ ဘုရင္ခံ၊ သခင္ႏု၊ ၀န္ႀကီးဦးဘဂ်မ္း၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမတို႔၏ အစိုးရသစ္ဖြဲ႕စည္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲတို႔ေၾကာင့္ က်ဆံုး ေလၿပီးေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကုိ ျပည္သူ႔စ်ာပနအျဖစ္ ဂ်ဴဗလီေဟာ ၌ ထားဦးမည့္အေၾကာင္းကို ညေန ၄ နာရီခန္႔တြင္မွ အေသအခ်ာသိရ ေတာ့သည္။
ထုိညေနအျပန္၌ ဘတ္(စ)ကားထက္တြင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ သတင္း တို႔ကို ၾကားရေတာ့သည္။ တဦးႏွင့္တဦး သတင္းမ်ားမတူဘဲ မည္သုိ႔ပင္ ကြဲလြဲေစကာမူ ယူက်ဳံးမရ၊ ႀကိတ္မႏုိင္ခဲမရ အပူလံုးႂကြေနသည္ကား လူတုိင္းလူတုိင္းပင္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ တခါတြင္ ဤအျဖစ္ဆုိးႀကီးကုိ မ်က္ျမင္ ကုိယ္ေတြ႕ပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ယံုၾကည္ရမွာပင္ ခက္ေနၿပီးလွ်င္ အိပ္မက္ မက္ေနသည္ဟုပင္ ထင္မွားမိေသးသည္။

၁၉၄၇ ဇူလိုင္လ ၂၀ တနဂၤေႏြေန႔

မိုးသည္ အံု႔ၿမဲအံု႔လ်က္ ...

နံနက္ ၇ နာရီခန္႔ကပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္တ၀ုိက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အေလးျပဳရန္ လူထုသည္ ငိုလ်က္ရွိေတာ့သည္။ နံနက္ ၁၁ နာရီခန္႔ ကၽြႏု္ပ္လိုက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္မူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္သို႔၀င္ရာ တာ၀လိန္း အတြင္းသုိ႔ ေမာ္ေတာ္ကား၀င္ရန္ပင္ အေတာ္လမ္းရွင္းယူရသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ေပၚေရာက္ရန္ကား အေတာ္ခက္ေနေလၿပီ။ ေလွကား တြင္ မတက္သာ၊ မဆင္းသာေလာက္ေအာင္ က်ပ္ေနေတာ့၏။ ရဲေဘာ္ မ်ားကား ““ခဏ သည္းညည္းခံၾကပါ။ အခု ၾကာရွည္ထားႏုိင္ေအာင္ ေဆးစိမ္ဘို႔ ျပင္ဆင္ေနလို႔ပါ””တစာစာေတာင္းပန္ေနရေတာ့သည္။ ခဲယဥ္း စြာျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္အေပၚသုိ႔ ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဆရာ၀န္ႀကီးကာနယ္ ဘေသာ္ႏွင့္ ေဒါက္တာဘသန္းတုိ႔သည္ ရင္ခြဲရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေလၿပီျဖစ္ ၍ ရင္ခြဲၿပီးသည့္အထိ ကၽြႏု္ပ္ေစာင့္ေနရေတာ့သည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ရင္ခြဲရာအခန္းတြင္းသုိ႔ စ၀င္ရေသာ္ အေပါက္ က ျဖစ္ေန၍ အစအဆံုးျမင္ရေလသည္။ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ သားသမီး တစုကား ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္အတူကပ္လ်က္ အခန္းတြင္းရွိေနသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ သည္ ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ဓာတ္ပံုကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရင္ခြဲ၍ မၿပီးမီ ႐ိုက္ထားႏွင့္ပါသည္။ ေဒၚခင္ၾကည္မွာ ေသာကမီးေၾကာင့္ မခ်ိတရိ ခံစားရေသာ္လည္း ရဲရင့္ ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ပီပီအေဆြးကုိ ျပင္ပသုိ႔မထြက္ေစဘဲ ႀကိတ္မွိတ္ ၍သာ ခံစားေနရွာေလသည္။ ေဒၚခင္ၾကည္၏ အၿမဲရီေနေသာမ်က္လံုးတို႔ သည္ ထုိေန႔က နီေနပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ရင္ခြဲၿပီးေလလွ်င္ စစ္၀တ္စစ္စားျပန္၀တ္ပါသည္။ ေဒၚခင္ၾကည္ကိုယ္တုိင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးေနၾက နီညိဳေရာင္႐ွဴးဖိနပ္ႏွင့္ အနက္ တြင္ အျဖဴေျပာက္ပါ ေျခအိတ္ကိုယူသြားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေလာင္းကို ျပင္ဆင္ ေပးသည့္အခ်ိန္တြင္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကုိက္လုိက္မိပါ သည္။
အျပည့္အစံုၿပီးစီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ၀င္ေရာက္ကာ ႐ုပ္ရွင္၊ ႐ုပ္ေသ ႐ိုက္ကူးေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ယခုကၽြႏု္ပ္႐ုိက္ကူးေသာ ကင္မ ရာမ်ားႏွင့္ပင္ ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ျပဇာတ္ျပပြဲဖြင့္ရာသုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႂကြေရာက္စဥ္ ႐ိုက္ကူးခဲ့ေသးရာ ထုိစဥ္အခါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္လည္း ယခုအေလာင္းျပင္ ဆင္ရာတြင္ ၀တ္ထားသည့္အ၀တ္အစားမ်ားကုိပင္ ၀တ္ဆင္လ်က္။ သို႔ေသာ္ ထုိစဥ္႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးသည္ကုိ ၿပံဳးရႊင္စြာၾကည့္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သည္ ယခု သူ႔အား ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေနသည္ကို မသိေခ်ေတာ့ၿပီတကား။

ေန႔ ၁ နာရီခန္႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေလာင္းကုိ ဂ်ဴဗလီရွိရာသုိ႔ စတင္ယူေဆာင္ေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရး႐ုပ္ရွင္ထုတ္ေ၀သူ ဦးဘသက္တင္၊ ၿဗိတိသွ်ဘားမားဦးခ်န္ထြန္းတို႔ႏွင့္အတူ လမ္းတေလွ်ာက္ တြင္ သတင္းကား႐ိုက္ကူးရာ မခ်ိတင္ကဲ လႈိက္လွဲလွသျဖင့္ တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕ငိုေႂကြးသူမ်ား၊ ႀကိတ္၍႐ႈိက္သူမ်ားကား လမ္းတေလွ်ာက္ရွိ ပရိသတ္တုိင္းလုိလုိပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ လူမ်ဳိးျခား တ႐ုတ္၊ ကုလား၊ အဂၤလိပ္မ်ားပါမက်န္ ဣေျႏၵမဆည္ႏုိင္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရေလသည္။

““ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏အေလာင္းကို ယူလာပါၿပီ။ ယူလာပါ ၿပီ၊ ယူလာပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးအ႐ိုအေသျပဳျခင္းျဖင့္ ဦးထုပ္မ်ားကုိ ခၽြတ္ၾက ပါ။ ထီးမ်ားကိုပိတ္ၾကပါ။ အေလးျပဳၾကပါ””ဟု ေရွ႕ေတာ္ေျပးကားႀကီးႏွင့္ လုိက္လံသတိေပးေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား မလႈပ္မရွက္။ ရဲေဘာ္တုိ႔ ပခုံးထက္၀ယ္။ လဲေလ်ာင္း၍ လိုက္ပါလာေလသည္။
ေရွ႕ဆံုးမွ ေတာ္လွန္ေရးအလံေတာ္ကုိ ရဲေဘာ္မ်ားလွဲ၍ ကိုင္ေဆာင္ ထားသည္။ ေနာက္မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေလာင္းကုိ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ား၊ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သားမ်ား တလွည့္စီထမ္းေဆာင္၍ ယူလာသည္။ ပရိေဒ၀မီး ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ေဒၚခင္ၾကည္ကား အေလာင္းေနာက္မွ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ပါခဲ့ေလသည္။
မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး က်ဆံုးေၾကာင္းကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္မွမထြက္ မီကေလးတြင္ပင္ ၾကားသိရေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေလာင္း ေဆး႐ံုသုိ႔ အေရာက္တြင္ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးဘခ်ဳိ၊ သခင္ျမ၊ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး ေစာစံ ထြန္း၊ မန္းဘခိုင္၊ ဦးရာဇတ္၊ ဦးအံုးေမာင္၊ ဦးေထြးတို႔၏ အေလာင္းမ်ား ေဆး႐ံုတြင္းမွ ထုတ္ယူကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနာက္မွ အစီအစဥ္အရ ဂ်ဴဗလီေဟာ သို႔ ပို႔ေဆာင္ေလသည္။ ဂ်ဴဗလီေဟာအေရာက္တြင္ ဦးရာဇတ္ႏွင့္ သက္ေတာ္ေစာင့္ဦးေထြး၏အေလာင္းတို႔ကုိ ထံုးတမ္းအရ သၿဂဳႋဟ္ရန္ မူဆလင္ သင္းခ်ဳိင္းသို႔ ယူေဆာင္သြားေလေတာ့သည္။

ထုိမွစ၍ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် အၿမဳိ႕ၿမိဳ႕မွ လာေရာက္အေလးျပဳသည္မ်ား ကိုမူ သတင္းစာမ်ားတြင္ သိၾကၿပီးသည့္အတိုင္း အထူးေရးရန္မလုိေတာ့ ဟု ထင္မိပါသည္။

ဇူလိုင္လ ၂၀ ေန႔ထုတ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ၁၉ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္း ၌ ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ေပါင္း လူ (၂၀)ခန္႔ကို လုပ္ႀကံမႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဖမ္းဆီး လိုက္ေၾကာင္းမ်ားကုိ ေဘာ္ျပၿပီး ဦးေစာအိမ္တြင္းမွ လက္နက္ပုန္းမ်ား ေတြ႕ရွိေၾကာင္းကိုပါ ထုတ္ေဖာ္ထားရာ လူထုကား ““႐ိုင္းလုိက္ေလကြာ၊ ကိုယ့္တေယာက္တည္းအက်ဳိးအတြက္ ဒင္းမို႔ လုုပ္ရက္ေပ””စသည္ျဖင့္ တျဖစ္ ေထာက္ေတာက္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ေနာက္ေန႔ သတင္းစာမ်ားတြင္လည္း ဆက္ကာ ဆက္ကာဘရင္းဂန္း ေတြ႕မႈ၊ ေတာ္မီဂန္းေတြ႕မႈမ်ားပါလာၿပီး ဘရင္းဂန္း ၂၀၀၊ စတင္ဂန္း ၁၀၀၀ ေပ်ာက္ဆံုးသည့္အမႈႏွင့္ ဆက္စပ္ေဖာ္ျပၾကေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ ထိ ပုလိပ္မ်ားက သတင္းလည္းမေပး၊ ရသည့္သတင္းေရးျပန္ကလည္း တားျမစ္ျပန္သျဖင့္ သတင္းေထာက္ႏွင့္ အယ္ဒီတာမ်ားကား တုိင္းျပည္သို႔ အမွန္အတုိင္း တင္ျပခ်င္သည့္ေဇာေၾကာင့္ ေခၽြးစီးမ်ားပင္ ျပန္ေနၾကရွာသည္။

၁၉၄၇ ေအာက္တုိဘာလ ၈ ရက္

ေနသည္ျပင္းလ်က္ ...

တခ်က္, တခ်က္တြင္သာ စစ္ေဆးမည့္အမႈႀကီး၏ အပုပ္မႈိင္း႐ိုက္သည္သုိ႔ အံု႔၍, အုံ႔၍ သြားေလသည္။

ထိုေန႔တြင္ နန္းရင္း၀န္ေဟာင္း ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္အတူ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္စိုး၊ စိန္ႀကီး၊ ရန္ႀကီးေအာင္၊ ခင္ေမာင္ရင္၊ သုခ၊ မံႈႀကီး၊ ေမာင္နီတို႔ကို လုပ္ႀကံမႈ၊ ပုန္ကန္မႈတို႔ျဖင့္ စတင္စစ္ေဆးမည္ျဖစ္၍ နံနက္ ၈ နာရီခြဲခန္႔က ပင္ သတင္းစာတိုက္အသီးသီးဆီမွ သတင္းေထာက္မ်ားသည္ အင္းစိန္ ေထာင္ႀကီးဆီသို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ္လည္း အေစာင့္ပုလိပ္မ်ား မေရာက္ ေသး၍ မ၀င္ၾကရေသးေပ။ ၈ နာရီ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔တြင္ RA 5717 စေထးရွင္း ၀က္ဂြန္းကားျဖင့္ ေဒၚသန္းခင္ (ဦးေစာဇနီး)ႏွင့္ သ္ၼီး ေမရီေစာ၊ ေဒၚသန္းခင္၏ ဘခင္ ဦးလူကေလးတို႔ ေရာက္လာသည္။ ေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ ေမရီေစာမွာ မံႈမခ်ယ္ဘဲ အပူႂကြယ္ပံုေပါက္ေနသည္။

၉ နာရီခန္႔တြင္မွ အေစာင့္ပုလိပ္မ်ား ေရာက္ရွိလာၿပီး မၾကာျမင့္မီပင္ တရားခံမ်ားယူလာေလသည္။ အစိုးရေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီး ဦးထြန္းျဖဴ၊ အစိုးရေရွ႕ေနႀကီး အယ္(လ)ခၽြန္ ေဖာင္း၊ ဦးျမသိန္း၊ နယ္ျခားေဒသဆိုင္ရာအတြင္း၀န္ ဦးျမင့္သိန္း၊ စံုေထာက္ မင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္၊ ရန္ကုန္ပုလိပ္မင္းႀကီး ဦးေအာင္ခ်ိန္တို႔ အသီး သီးေရာက္ရွိၿပီး တရား၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ျမင့္၊ စက္ရွင္တရား၀န္ႀကီးဦးေအာင္သာေက်ာ္၊ ဦးစီဘူးတို႔ေရာက္လာေလသည္။
၉ နာရီ မိနစ္ ၄၀ တြင္ သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္အတူ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ပါ၀င္ခြင့္ရေသာ္လည္း ဘူးေပါက္၀အတြင္း၌ ဆရာ၀န္ေဆးစစ္သည့္ နီးပါး အရွာအေဖြခံရၿပီးမွ အတြင္းသို႔ ၀င္ရေလသည္။
၁၀ နာရီခြဲခန္႔တြင္ တရားခံမ်ားအား စတင္ယူေဆာင္လာရာ ရန္ႀကီးေအာင္ကို ပထမဆံုးထုတ္လာပါသည္။ ၿပီးမွ စိန္ႀကီး၊ ေမာင္နီ၊ ခင္ေမာင္ရင္၊ သုခတို႔ကို တဦးစီ ထုတ္လာပါသည္။ ေနာက္တသုတ္ မံႈႀကီး၊ ေမာင္စိုးႏွင့္ သက္ႏွင္းတို႔ တၿပိဳင္တည္း ထုတ္ယူလာေလၿပီ။ ေခတၱအၾကာတြင္ ဂဠဳန္ဦးေစာအား ေခၚလာပါသည္။

ဘန္ေကာက္လံုခ်ည္အစိမ္း၊ ပိုးရွပ္အျဖဴ၊ တိုက္ပံု အက်ႌအျဖဴ၊ မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ခါ ၀င္ေရာက္လာေသာ ဦးေစာသည္ ေထာင္ထဲတြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန၍လားမသိ။ ၀ေနသည္ဟုပင္ ထင္မိေလသည္။ ၎အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္လ်က္။ ဗုိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကို မလုပ္ႀကံခင္ ၃ လခန္႔က ဦးေစာသည္ ဖေရဇာလမ္းႏွင့္ စပါတ္လမ္းေထာင့္ သူ၏ မ်ဳိးခ်စ္ ပါတီတိုက္၌ Press Conference သတင္းစာဆရာ အစည္းအေ၀းက်င္းပကာ သူ႔အား ရန္သူမ်ားလုပ္ႀကံရန္ အၿမဲႀကံစည္ေနေၾကာင္း၊ တခါလည္း ႀကံစည္ခဲ့ေၾကာင္းမ်ားကို ထုတ္ေျပာခဲ့ရာ သတင္းစာဆရာတဦးက လမ္းမေတာ္ပိုင္းတြင္ လူမိုက္တဦး နာမည္ႀကီးစဥ္က ထိုသူ လူသတ္မည္ႀကံတိုင္း ပုလိပ္အား သူကဦးေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္အား မည္သူမည္၀ါ သတ္ရန္ႀကံေန၍ ကြယ္ကာေပးရန္ တိုင္ၾကားေလ့ရွိသည္ကို သတိရေၾကာင္းျဖင့္ ေျပာဖူးေသးသည္။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဦးေစာအား ထိုအ၀တ္အစားႏွင့္ ျမင္လိုက္ လိုက္ျခင္း ခ်က္ခ်င္းသတိရမိေတာ့သည္။

ဦးေစာအား ေခၚေဆာင္လာၿပီးၿပီးျခင္း တရား၀န္ႀကီးမ်ား တက္ေရာက္လာခါ အမႈကို စတင္ဖြင့္ေနရာ ဦးေစာက ေရွ႕ေနမေရာက္ေသး၍ အမႈေရႊ႕ဆိုင္းရန္ ေလွ်ာက္လဲလာသည္။

တရား၀န္ႀကီးဦးေက်ာ္ျမင့္က ဘိလပ္၀တ္လံုေရာက္မည့္ေန႔ရက္မ်ား ကို တြက္ခ်က္ၿပီး ေအာက္တိုဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔ထိ ေရႊ႕ဆိုင္းလိုက္ေလ သည္။
႐ံုးျပန္အဆင္းတြင္ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ပိလက္-ဘိုးလက္(ခ)(၁၆) ႐ုပ္ရွင္ ကင္မရာ ရီတီနား႐ုပ္ေသကင္မရာတို႔ျဖင့္ ႐ိုက္ကူးေနရာ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဦးေစာ မ်က္ႏွာလႊဲသြားလိမ့္မည္ဟု ထင္မိေသာ္လည္း မ်က္ႏွာေျပာင္ေသာ ဦးေစာသည္ ကင္မရာကို တည့္တည့္ၾကည့္ကာ ဟန္လုပ္၍ပင္ ၿပံဳးသြားေသး ေတာ့သည္။ ထိုေန႔တြင္ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ မံႈႀကီး၊ ရန္ႀကီးေအာင္တို႔သည္ ဦးေစာ၏အလိုက် ဦးေစာ ေရွ႕ေနငွားတာကို ေက်နပ္ပါသည္ဟုေျပာၿပီး တဂိုဏ္းကြဲကာ က်န္တရားခံမ်ားျဖစ္သူ ခင္ေမာင္ရင္၊ ေမာင္နီ၊ စိန္ႀကီးတို႔ ေရွ႕ေန မငွားဟု ဂိုဏ္းကြဲေတာ့သည္။ သုခကား သီးျခားေရွ႕ေန ေတာင္းဆို ေလသည္။

၁၄၉၇ ေအာက္တိုဘာလ ၅ ရက္၊ လုပ္ႀကံမႈစစ္ေဆးသည့္ ဒုတိယေျမာက္ေန႔။

အစစ အရာရာ စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ တရားခံ အပို႔အယူ၊ သတင္း ေထာက္မ်ား အထြက္အ၀င္မ်ားမွာ ပထမေန႔ကေလာက္ မခဲယဥ္းေပ။ အရင္ေရာက္သူမ်ား အရင္၀င္ခြင့္ရသျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဘူးေပါက္ထဲအေရာက္ တြင္ ေမရီေစာႏွင့္ အဘိုးျဖစ္သူ ဦးလူကေလး၊ ေရွ႕ေနဦးစံ၀င္း၊ ဦးသိန္း ေက်ာ္တို႔ႏွင့္အတူ ေတြ႕ရသည္။ ေဒၚသန္းခင္ ေနမေကာင္း၍ မလာႏိုင္ရွာ။ ဘူးေပါက္အတြင္း ေရာက္,ေရာက္ခ်င္း ကၽြႏ္ုပ္ ပထမဆံုး ရလိုက္ေသာ ဓာတ္ပံုကား ေမရီေစာ၊ ဦးလူကေလးႏွင့္ ဦးစံ၀င္းတို႔ ေဆြးေႏြးေနပံုပင္တည္း။
၁၀ နာရီခြဲခန္႔တြင္ အမႈကိုစတင္စစ္ေဆးရာ အစိုးရေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီး က အမႈကို စတင္ေလွ်ာက္လဲေတာ့ေၾကာင္း၊ လုပ္ႀကံမႈ မတိုင္မီ ၂ ရက္၊ ဇူလိုင္လ ၁ ရက္ေန႔က ေဒၚသန္းခင္၏တူ ခင္ေမာင္ရင္ (တရားခံ) က အစည္းအေ၀းရွိ,မရွိ စံုစမ္းသည္မွအစ ၁၈ ရက္ေန႔၌ ဦးေစာက အစစ အရာရာ သြန္သင္ၿပီး ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ခင္ေမာင္ရင္၊ မံႈႀကီး၊ ေမာင္နီ၊ ဘၫြန္႔တို႔က သြားႏွင့္ၿပီး ေနာက္မွ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္စိုး၊ စိန္ႀကီး၊ ရန္ႀကီးေအာင္၊ သုခတို႔ လိုက္သြားၿပီး လုပ္ႀကံခဲ့ပံု၊ ျပန္လာၿပီး အိမ္၌ ေအာင္ၿပီ, ေအာင္ၿပီဟု ေႂကြးေၾကာ္ပံုမ်ားကို ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ သခင္ႏုကို သတ္ခိုင္းပံုမ်ားကိုပါ ေလ်ာက္လဲၿပီး လက္နက္မ်ားေတြ႕ပံု၊ ဂ်စ္ကားနံပါတ္လိမ္ေတြ႕ပံုတို႔ကိုပါ ထည့္သြင္းေလွ်ာက္လဲေစသည္။
ရန္ကုန္ပုလိပ္မင္းႀကီး ဦးေအာင္ခ်ိန္ကလည္း ျဖစ္ပြားစဥ္က အတြင္း ၀န္႐ံုး၊ ပုလိပ္မင္းႀကီး႐ံုး၌ရွိၿပီး ခ်က္ခ်င္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အခန္းကို သြား ေရာက္ေတြ႕ရပံု၊ တၿမိဳ႕လံုးရွာေဖြရန္ အမိန္႔ေပးပံုတို႔ႏွင့္ တကြ၊ ညေနပိုင္း ဦးေစာအိမ္ကိုရွာၿပီး ဦးေစာအား ဖမ္းဆီးေၾကာင္း သတင္းရပံုမ်ားကိုပါ ထြက္ဆိုသြားေလသည္။

၁၉၄၇ ခု ေအာက္တိုဘာလ ၁၆ ရက္။

လုပ္ႀကံမႈႀကီးကို ဆက္လက္စစ္ေဆးရာ ၀န္ႀကီး ဦးဗဂ်မ္း၊ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ဇံေ၀ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အပါးေတာ္ၿမဲဗိုလ္ထြန္းလွ၊ လုပ္ႀကံရန္ တက္လာ သူမ်ားကို ျမင္ရေသာ ကိုအံုးခင္ႏွင့္ ကုိေမာင္ေမာင္တို႔အား စစ္ေဆးေလ သည္။
ထိုေန႔က အစစ္ခံခ်က္မ်ားကို လြယ္ကူစြာ နားလည္ႏုိင္ရန္ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္အခန္း၊ ပံုစံ အတြင္း၀န္႐ံုးေျမပံုမ်ားကို တင္ျပေလသည္။
၀န္ႀကီးဦးေအာင္ဇံေ၀အား စတင္စစ္ေဆးရာ ဦးေအာင္ဇံေ၀က ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔ အစည္းအေ၀းတြင္ရွိေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ ေနစဥ္တြင္ စစ္၀တ္စစ္စား ၀တ္ထားသူမ်ား တံခါးတြန္းဖြင့္လာကာ တေယာက္က မေအာ္ရန္ေသာ္၎င္း၊ မေျပးရန္ေသာ္၎င္း ေအာ္ဟစ္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကသူသတ္တို႔အား မ်က္ႏွာမူလ်က္ မတ္တပ္ထလိုက္ေၾကာင္း။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ စတင္ပစ္ခတ္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လဲသြားေၾကာင္း။ မိမိလည္း လွဲခ်လိုက္ ေၾကာင္းမ်ားကို ထြက္ဆိုသြားေၾကာင္း။
ဆက္လက္၍ ၀န္ႀကီးဦးဘဂ်မ္းကို စစ္ေဆးရာ ထိုအတိုင္းပင္ ထြက္ဆိုသြားၿပီး လက္၌ေသနတ္မွန္၍ဒဏ္ရာရသည္ကိုပါ ထည့္သြင္းထြက္ ဆိုသြားေၾကာင္း။
ဗိုလ္ထြန္းလွအား စစ္ေဆးရာ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ နံနက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ ႐ံုးသို႔လာေၾကာင္း။ ျဖစ္ပြားစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္နားတြင္ မရွိေၾကာင္း။ အသံၾကားၿပီးမွ ၀င္သြားရာ ယမ္းေစာ္နံၿပီး မီးခိုးမ်ားရွိ ေၾကာင္း။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ အသက္မရွိေတာ့ေၾကာင္း ဆိုင္ရာသို႔ သူနာျပဳကား မ်ား မွာယူေၾကာင္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘိလပ္သြားစဥ္ကလည္း အပါးေတာ္ၿမဲ အျဖစ္ ပါသြားေၾကာင္းမ်ားကို ထြက္ဆိုသြားေလသည္။ မစ္ၥတာဗတားနစ္ (ဦးေစာေရွ႕ေနက) အျပန္အလွန္ ေမးခြန္းမ်ားထုတ္ေၾကာင္း။
ဦးအံုးခင္အား စစ္ေဆးရာ ထိုေန႔က ဦးေမာင္ေမာင္ႏွင့္အတူ ျပန္ လည္ထူေထာင္ေရး႐ံုးခန္းေထာင့္မွာ စကားေျပာေနစဥ္ စစ္၀တ္စစ္စား ၀တ္ၿပီး ေသနတ္မ်ားကိုင္ေဆာင္ကာ တက္လာသူမ်ားကို ေတြ႕ေၾကာင္း။ ဒီလူေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအခန္းဘက္သြားတာကို ေတြ႕ရၿပီး ေသနတ္သံမ်ား ၾကားရေၾကာင္းကို ထြက္ဆိုသြားေလသည္။
ဦးေမာင္ေမာင္ကလည္း ထိုသို႔ပင္ ထြက္ဆိုသြားၿပီး ေမး႐ိုးႀကီးႀကီး ႏွင့္ လူတေယာက္ (သက္ႏွင္း) ကို သတိထားလိုက္မိေၾကာင္းမ်ားကို အစစ္ခံသြားေလၿပီး ထိုေန႔အတြက္ ႐ံုးဆင္းလိုက္ေလသည္။

၁၉၄၇ ေအာက္တိုဘာ ၁၉ ရက္။

ထိုေန႔တြင္ ေဖာ္ေကာင္ ဘၫြန္႔၏ ေျဖာင့္ဆိုခ်က္ရွိ၏။ လူတိုင္းစိတ္ ၀င္စားလ်က္ ရွိေလသည္။ ေထာင္ထဲသို႔ ၀င္ရန္မွာလည္း နားလည္မႈ ရွိသြားၿပီျဖစ္၍ အနည္းငယ္လြယ္ကူသြားေလၿပီ။

တရားခံမ်ားကို ဦးေစာႏွင့္အတူ ေရွ႕ေနငွားၾကသည့္ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္စိုး၊ မံႈႀကီး၊ ရန္ႀကီးေအာင္တို႔ကို တသုတ္။ ေရွ႕ေန မငွားလိုၾကသည့္ ခင္ေမာင္ရင္၊ စိန္ႀကီး၊ ေမာင္နီ၊ သုခတို႔အား တတြဲထုတ္လာေလသည္။ ထူးျခားခ်က္တရပ္မွာ အေရးႀကီးသည့္ သက္ေသဘၫြန္႔အား စစ္မည့္ ေန႔တြင္ ဦးေစာ ေရွ႕ေန ဗတားနစ္မရွိျခင္းပင္တည္း။

၁၀ နာရီတြင္ ဦးေစာအား ထုတ္လာရာ မန္းက်ည္းမွည့္အသစ္ေရာင္ မႏၱေလးလံုခ်ည္အျဖဴကြက္က်ဲႏွင့္ ရွပ္အက်ႌအညိဳဖ်င္၊ သကၠလပ္ တိုက္ပံု အညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။ မ်က္မွန္စိမ္းတို႔ႏွင့္ ၀င္လာသည္။ မ်က္ႏွာမွာ အရင္ေန႔မ်ားေလာက္ မၿပံဳးႏိုင္ေသာ္လည္း ဣေျႏၵမပ်က္လွေသးေပ။
ပထမဆံုး အတြင္း၀န္ဦးတင္အံုးအား စတင္စစ္ေဆးရာ လက္ေရး တိုစာေရး ေမာင္ေအာင္ႏွင့္အတူ ဦးေရႊေဘာ္ အခန္းျပင္ရွိ ေမာင္ေအာင္၏ အခန္းအျပင္ဘက္တြင္ ထိုင္ေနရာမွ ေျခသံၾကားသျဖင့္ အခန္းျပင္ ၀ရံတာ ၾကည့္မိရာ ယူနီေဖာင္းအစိမ္း ၀တ္ထားသူ ေလးငါးဦးကို ေသနတ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ေၾကာင္း၊ အျပင္ဘက္သို႔ ထြက္ၾကည့္ရာ ထိုသူမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္၀င္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး မၾကာခင္ပင္ ေအာ္သံမ်ား၊ ေသနတ္သံမ်ား ၾကားရေၾကာင္းကို ထြက္ဆိုအစစ္ခံေလ သည္။

ဇူလိုင္လ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ မိမိရဲ႕ေမြးေန႔မတုိင္ခင္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ သံလ်င္ၿမိဳ႕နယ္၊ ထာမလံု လက္ယက္စမ္း ေက်းရြာရိွ အဂၢါေပေမတၱာ ပရဟိတ ေဂဟာ (Myanmar Young Crusaders) ကို ဒီေန႔ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ပရဟိတေဂဟာျဖစ္ေသာ Myanmar Young Crusaders ကို ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၅)ရက္ေန႔တြင္ သိကၡာ ေတာ္ရ ေဒါက္တာေဒးဗစ္ရံုးမိုက စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းငယ္ေလးမွာ မူးယစ္ ေဆးစြဲလူငယ္ ေတြကို အက်င့္စာရိတၱျပဳျပင္ေပးတယ္။ မိဘမဲ့ကေလးငယ္ေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ပညာ သင္ေပးတယ္။ အနာႀကီးေရာဂါသည္မ်ား သာသနာျပဳျခင္းလုပ္ငန္း၊ အသင္းေတာ္ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းလုပ္ငန္း၊ ဓမၼေတးႏွင့္ ဧ၀ံေဂ လိ၊ ဓမၼေကာလိပ္(က်မ္းစာသင္ေက်ာင္း)မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ အလြန္မြန္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာစြာ ႏွလံုးသားမွလာတဲ့ ေမတၲာရင္းခံၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့အတြက္ ဒီေနရာေလးကိုေရာက္ ေတာ့ မ်က္ရည္စို႔မိပါတယ္။

ထူးေဖာင္ေဒးရွင္းမွစာသင္ေဆာင္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ အလွဴေငြထည့္၀င္လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ဧရာ၀တီတိုင္း ေဒသႀကီး၊ ပုသိမ္ခရိုင္၊ ကန္ႀကီးေထာင့္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ၀က္ထိုးေက်းရြာရွိ တြဲဘက္အထက္တန္းေက်ာင္း၊ စာသင္ေဆာင္ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားသို႕(၂၀၁၄)၊ ဇူလိုင္လ(၁၁)ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ အခမ္းအနားသို႕ ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီၤး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးသိန္းေအာင္၊ လူမႈေရး၀န္ႀကီးေဒၚခင္ေစာမူ၊ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖြဲ႔၀င္လူႀကီးမ်ား၊ ဖိတ္ၾကားထားေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား၊ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။

"Management" ဟူေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈသည္ အရင္းအျမစ္မ်ားကို အေကာင္းဆံုး၊ အထိေရာက္ဆံုး၊ ရလဒ္အျမင္႔ဆံုးရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ဟု အဓိပၸာယ္ေဖာ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္၊ အရင္းအျမစ္ မ်ားစြာရွိသည္၊ အမ်ားသိေသာ အရင္း အျမစ္မ်ားမွာ လူ၊ အခ်ိန္၊ ေငြ စသည္တို႔ျဖစ္၏။ က႑ မ်ားစြာ၊ ပညာရပ္ မ်ားစြာအေပၚလည္း စီမံခန္႔ခြဲၾကရျပန္သည္။ Political Management, Social Management စသည္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ အားလံုးထက္ ပို၍အေရးပါေသာ အရာတစ္ခု ေပၚလာသည္၊ ၎ကို ပညာအေပၚ စီမံခန္႔ခြဲျခင္း ဟူေသာ ဳKnowledge Management (KM) ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေခတ္ႏွင္႔ရင္ေဘာင္တန္းလိုက္ၾကသည့္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးမ်ားတြင္ (CFO – Chief Financial Officer) ဟူသကဲ႔သုိ႔ (CKO – Chief Knowledge Officer) ဟူ၍ ဖြဲ႕စည္းလာ၏။ ထိုေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီး၏ ပညာအသံုးခ်မႈဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ အဓိက တာ၀န္ယူရသည့္အျပင္ အတိုင္ပင္ခံခ်ဳပ္ Think Tank အျဖစ္လည္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၾကရသည္။

ကၽြမ္းက်င္မႈႏွင့္ပညာမတူပါ

မ်ားေသာအားျဖင္႔ ကၽြမ္းက်င္မႈ (Skill) ႏွင္႔ ပညာ (Knowledge) ကို မွားယြင္းတတ္ေလ့ရွိသည္။ ကၽြမ္းက်င္မႈ (Skill) ဆိုသည္မွာ မည္သုိ႔ ေဆာင္ရြက္ ရမည္ကိုသိျခင္း Knowing 'how' to do ျဖစ္ၿပီး၊ ပညာ Knowledge မွာ မည္သည္ကိုေဆာင္ရြက္ရမည့္အေပၚသိျခင္း Knowing 'what' to do ဟု အလြယ္တကူ ခြဲျခားႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။ ကၽြမ္းက်င္မႈတြင္ပင္လွ်င္Soft Skill, Hard Skill ႏွင့္ Smart Skill ဟူ၍ ရွိလာ၏။ Smart Skill ျဖစ္လာလွ်င္ ပညာ Knowledge ဘက္သို႔ နီးစပ္လာၿပီဟု ေယဘုယ် သတ္မွတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ပညာႏွင့္ပညာမတူျပန္

Knowledge ဟူသည္မွာ ပညာရွိျခင္း၊ ပညာသိျခင္းျဖစ္ကာ Education ဟူသည္ကို စာတတ္ျခင္း၊ စာသိျခင္းဟု သတ္မွတ္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ လည္း Education ကို ျမန္မာမႈနယ္ပယ္တြင္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ “ပညာ” ဟုသာ သံုးတတ္ျပန္သည္။ Educated Person ဟုဆိုလွ်င္ ဘြဲ႕တစ္ခုခုရၿပီးသူ၊ တကၠသိုလ္ပညာအဆင့္ၿပီးေျမာက္သူဟု အလိုအေလ်ာက္ သိၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း “ျပန္လည္အသံုးခ်ႏိုင္ေသာအဆင့္” “အမွားအမွန္ ပိုင္းျခားႏိုင္ေသာအဆင့္” “အျမင့္ဆံုးထိေရာက္ရလဒ္ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ႏိုင္ေသာအဆင့္” မဟုတ္ေသးပါ၊ ေလာက၏ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား Experiences ကို ရယူၿပီး ေပါင္းစပ္ကာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါမွ ပညာသိ Know- ledge ဟူေသာအဆင္႔သုိ႔ ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။

ေယဘုယ်အားျဖင္႔ အဆင့္(၅) ဆင့္ ခြဲျခားထားႏိုင္သည္ဟု ယူဆပါသည္။

(၁) Education (စာသိ)
(၂) Experience (အေတြ႕အႀကံဳသိ)
(၃) Knowledge (သုတသိ)
(၄) Wisdom (ထိုးထြင္းသိ)
(၅) Enlightenment (တပ္အပ္သိ) ဟူ၍ျဖစ္သည္။

အမွန္တကယ္ “ပညာျဖစ္” ေသာအဆင္႔မွာပင္ Knowledge သည္ ပညာ၏ မူလတန္းအဆင္႔မွ်သာ ျဖစ္ၿပီး၊ Wisdom က အလယ္တန္း အဆင့္ ပညာရွိျခင္းဟု ခြဲျခားႏိုင္ၿပီး၊ Enlightenment အဆင့္ကသာ အထက္တန္း အဆင့္ပညာဟု ယူဆႏိုင္ပါသည္။ Knowledge သည္ “သုတ” ေပၚ အေျခခံ၍ ျဖစ္လာေသာ ပညာျဖစ္သျဖင္႔ သုတသိပညာဟု ျမန္မာမႈ ျပဳလိုပါသည္၊ Wisdom အဆင္႔မွာ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အေတြး အေခၚမ်ားကို ထပ္မံေပါင္းထည့္ ထားၿပီးျဖစ္၍ ဖံုးကြယ္ထားေသာအရာ မ်ားကိုပင္ ေဖာ္ယူသိႏိုင္စြမ္းရွိသျဖင့္ “ထိုးထြင္းသိ ပညာ” ဟု ျမန္မာမႈ ျပဳပါသည္။ အျမင့္ဆံုးေသာပညာျဖစ္သည့္ Enlightenment မွာ အရာရာ ကို ေကာင္းစြာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရွိႏိုင္ေသာ “အလင္းေပါက္ ပညာသိ” ျဖစ္၍ မျငင္းႏိုင္တမ္း တပ္အပ္ေသခ်ာမႈရွိသျဖင့္ တပ္အပ္ေသခ်ာသိ ပညာဟု ျမန္မာမႈျပဳလိုပါသည္။

သင္ၾကားပညာေရးအေျခခံ

ဘာသာရပ္မ်ားစြာကို ငယ္စဥ္က သင္ၾကားေပးေနေသာ ေက်ာင္းပညာေရး၊ စာသင္ခန္း ပညာေရးမွာ အေျခခံ မ်ားစြာက်သည္ဟု ျမင္သည္၊ မတူညီေသာ ဘာသာရပ္မ်ားအလိုက္ စဥ္းစားပံု၊ ေတြးေခၚပံု ေတြးေခၚနည္း၊ အသိရပံုရနည္းမ်ား ကြဲျပားျခားနားျခင္းျဖင္႔ မိမိတို႔၏ ပညာျဖစ္ေစမႈျဖစ္သည့္ ဦးေႏွာက္ကို တစ္စံု တစ္ရာ ေလ႔က်င့္ရင္႔က်က္ ေစပါသည္။ ေယဘုယ် နားလည္လြယ္ရန္ ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္း သ႐ုပ္ခြဲထုတ္လွ်င္
(၁) Education - Learning
(၂) Experiences - Education +Learning
(၃) Knowledge - Education +Experiences ( +Learning)
(၄) Wisdom - Knowledge + Experiences ( + Learning)
(၅) Wisdom - Knowledge + Experiences( + Learning)
ဟူ၍ ေတြ႕ရပါမည္။ သုတသိမွ ထိုးထြင္းသိ၊ တပ္အပ္သိပညာအဆင္႔သုိ႔ တိုးတက္သြားရာတြင္ အေတြ႕အႀကံဳဟူေသာ Experiences က အၿမဲ ပါ၀င္ေနေလ့ရွိပါသည္။ ေလ႔က်င္႔ျခင္းတစ္မ်ိဳး၊ ရယူျခင္းတစ္မ်ိဳး၊ ဆည္းပူးျခင္း တစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။ ေလာကုတၱရာနယ္ပယ္တြင္မွာပင္ ပရိယတ္ၱိ၊ ပဋိပတ္ၱိဟူ၍ ရွိေနၿပီး၊ “အလုပ္လုပ္ပါ” ဟူသည္ တရားကို ႐ႈမွတ္ေလ႔က်င္႔ (အေတြ႕အႀကံဳထပ္ဆင္႔) ေစျခင္းျဖစ္၍ အေတြ႕အႀကံဳသည္ မည္မွ်အေရး ပါသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ပါ၏။ သာမန္အားျဖင္႔ လူ႔ေလာကထဲေရာက္လာ ေသာအခါ အသက္ (၂၀)ေက်ာ္မွ်အထိ စာသင္ခန္းတြင္း စာသင္ၾကရ၏။ Education ဟူေသာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမွ ပညာကို အႏွစ္ (၂၀) မွ် သင္ၾကားၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ၾကရသည္၊ ထိုမွ အေတြ႕အႀကံဳ ရွာၾကရသည္။ အေတြ႕အႀကံဳ ကို ေလာကႀကီးထဲမွရေသာပညာဟု တင္စားၾကသည္၊ မကုန္ႏိုင္ မခမ္းႏိုင္ေအာင္ရေသာ ပညာျဖစ္သလို၊ ယူတတ္သေလာက္ ရေသာပညာ လည္း ျဖစ္သည္။ သုတပညာဆင္႔တြင္ သင္ၾကားခဲ႔ရေသာ အတန္းပညာကို ျပင္ပ မွရေသာ အေတြ႕အႀကံဳျဖင့္ ခ်ိန္ညႇိၿပီး ပညာျဖစ္လာ၏။တစ္ဆင့္တက္ေသာ Wisdom အဆင္႔ ထိုးထြင္းသိပညာတြင္ လည္း သုတပညာ (Knowledge) ကို အေတြ႕အႀကံဳျဖင့္ပင္ ထပ္၍ ေပါင္းစပ္ထားရသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။ Enlightenment ဟူေသာ ပညာ ၏ အျမင္႔ဆံုးအဆင္႔တြင္လည္း ၽႊင်ိသာ ႏွင္႔ အေတြ႕အႀကံဳကို ေပါင္းစပ္ ထားသျဖင့္ အေတြ႕အႀကံဳဟူေသာ Wisdom ၏ အေရးပါပံုကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

အင္တာဗ်ဴးတစ္ခု သြားရေတာ့မယ္ ဆိုရင္ မျဖစ္မေန လိုက္နာသင့္တဲ့ အခ်က္ေလးမ်ားကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆို ေရးသားေပး လိုက္ရ ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ ကေလးမ်ားဟာ သင့္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးေနစဥ္မွာ မ်ားစြာပင္ အေထာက္ အပံျဖစ္ေစတာေၾကာင့္လိုက္နာက်င့္ၾကံ့ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္။

တစ္အခ်က္ - ျပံဳးပါ

မိမိမွာ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ ရိွေနပါေစ အင္တာဗ်ဴးေနစဥ္မွာ ခ်ိဳသာေသာ အျပံဳးမ်ားျဖင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံ ျခင္းဟာ တကယ္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆက္ဆံေရး တစ္ခုျဖစ္ ပါတယ္။

ေအာင္ျမင္မႈ ရလဒ္ေတြဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ တြန္းအားေတြကို ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ မိမိမွာ ရွိပါတယ္။ ထူးေဖာင္ေဒးရွင္းအေနနဲ႔ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအားနည္းေနတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ ပူတာအိုခရိုင္အတြင္းမွာ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးတို႔ကို ကိုယ္က်ိဳးထက္ တိုင္းျပည္နဲ႔အနာဂါတ္လူငယ္တို႔အက်ိဳးအတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ႀကိဳးပမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ပူတာအိုခရိုင္အတြင္း အခမဲ့ပညာဒါန ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းၿပီး ပညာသင္ၾကားေစခဲ့ပါတယ္။

ေအာင္ၿမင္ဆိုတဲ႔ အထဲမွာ ကိုယ္ကို္ယ္ကို ေအာင္ၿမင္တာပါပါတယ္။ အလုပ္မွာ ေအာင္ၿမင္တာပါပါတယ္။ အခ်စ္ေရး၊ စီးပြားေရး။။။ စတဲ႔ မိသားစု အေရးေတြမွာလည္း ပါ၀င္သံုးစြဲနိင္ပါတယ္။ ဘယ္လို လုပ္မွ က်ေတာ္တို႔ ဘ၀ကို အေပၚက အခ်က္ေတြေပၚမွာ ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္နဲ႔ ၿဖတ္သန္းနိင္မွာပါလဲ ?

စာရူသူတို႔ ယခုထက္ပိုၿပီး ဘ၀ရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေအာင္ၿမင္နိင္ဖို႔ ဘ၀ေနနည္း အေၿခခံ (၅) ခုကို ေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္။

၁) အေကာင္းၿမင္ပါ။

ဒါက ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္နဲ႔လည္း အက်ံဳး၀င္္ေနပါတယ္။ က်ေတာ္တို႔နဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ အရာ အားလံုးဟာက်ေတာ္တို႔ ရဲ႕ စိတ္ထဲကေန စတင္ၿဖစ္ေပၚလာရတာပါ။ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး (၃)ပါးလံုးတြင္ ၾကမ္းတမ္းမလား၊ ႏႈးညံမလား၊ယဥ္ေက်းမလား ဆိုတာဟာ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ထားရွိ မူေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ က်ေတာ္ တို႔ဟာ ကိုယ္ရဲ႕ ကံတရားကို တတ္အား သမွ် ကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီးသူေ တြၿဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးပမ္းသင္႔ ပါတယ္။ စိတ္ညစ္ေစတဲ႔ အေၾကာင္းရွိလည္း" ေအာ္ဒါ ငါ စိတ္ညစ္ရမဲ႔ အခ်ိန္ၾကံဳလို႔ ပါလားဆိုတဲ႔ " အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ကိုကိုယ္ အေကာင္း ၿမင္ေစခ်င္ဟာ စိတ္ဆင္းရဲၿခင္းေတြလည္း မရွိလို႔ ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အေကာင္းၿမင္စိတ္ ရွိၿခင္းဟာ ဘ၀ကို ေအာင္ၿမင္ေစဖို႔ အခ်က္ေတြထဲက ပထမတစ္ခ်က္ထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။

၂) တာ၀န္ယူပါ။

က်ေတာ္တို႔မွာ တစ္စံုတစ္ရာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ အခြင္႔ရွိသလို ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႔ အရာေပၚ တြင္လည္း တာ၀န္ယူမူေတြ ရွိရပါမယ္။ လူတိုင္းကေတာ႔ အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင္႔ၾကတာၿဖစ္ၾကသလို ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႔ အရာတစ္ခုသည္ ေတြးထားသလို ၿဖစ္မလာေတာ႔သည္႔အခါ ကိုယ္က ဒါကို စိတ္ပ်က္ အားငယ္ၿခင္းမရွိပဲေရြးခ်ယ္မူအေပၚတာ၀န္ယူကာ ရွိေစရပါမယ္။ အေတြးေတြဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အၿပဳ အမူေတြ ကို ဦးေဆာင္ထားတာၿဖစ္ပါတယ္။ ထိုရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ မိတ္ေဆြဟာ ကိုယ္ကတာ၀န္ယူနိင္ စြမ္းရွိတဲ႔ အေတြးေတြကို ထြက္ေပၚလာတတ္တဲ႔အက်င္႔တစ္ခုၿဖစ္တတ္လာၿပီး ကမၻာ႔ၾကီးကို ဦးေဆာင္လာ နိင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

၃)ေကာင္းမြန္တဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ပါ။

ငွက္သုိက္ဟူသည္္

ငွက္သုိက္သည္ ပ်ံလႊားငွက္ တစ္မ်ိဳးတြင္ ပါ၀င္သည့္ ငွက္မ်ားက လုပ္ေသာ အသုိက္ ျဖစ္ပါသည္။ မုိးစာငွက္၊ ၿပီးလဲငွက္၊ ဇီ၀စုိးးငွက္မ်ားမွ ငွက္သုိက္ကုိ ထုတ္ယူရရွိႏုိင္၏။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံတြင္ ငွက္သုိက္ကုိ ဇီ၀စုိးငွက္မွသာ ရရွိပါသည္။ ဇီ၀စုိးငွက္သည္ ေလထဲတြင္ ပ်ံသန္းရင္း ပုိးမႊားေကာင္မ်ားကုိ ဖမ္းစားတတ္ေသာေၾကာင့္ ``ေလစားငွက္´´ ဟုလည္းေခၚသည္။ ဇီ၀စုိး ငွက္မွ အမဲေရာင္ငွက္သုိက္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ ငွက္သုိက္ (၂)မ်ိဳး ရရွိပါသည္။ အမဲေရာင္ငွက္သုိက္ ကုိ Collocalia innominata ဆုိသည့္ ဇီ၀စုိးငွက္မွ ရရွိၿပီး အျဖဴေရာင္ ငွက္သုိက္ကို Collocalia fuciphaga ဆုိသည့္ ငွက္သုိက္မွ ရရွိသည္။

ငွက္သုိက္ထြက္ရွိရာေဒသ

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ငွက္သုိက္မ်ားကုိ ထား၀ယ္ကမ္းေျခအနီးရွိ ကၽြန္းမ်ား၊ ၿမိတ္ကၽြန္းစု၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ အေနာက္ ေတာင္ဘက္ရွိ ကၽြန္းမ်ားတြင္ ေတြ႔ရ၏။ တနသၤာရီတုိင္းအတြင္းရွိ ငွက္သုိက္ ကၽြန္းေပါင္း (၃၂)ကၽြန္းမွ အဖုိးတန္းငွက္သုိက္မ်ား ထြက္ရွိပါသည္။ ၿမိတ္ကၽြန္းစုရွိ ငွက္သုိက္မ်ားကုိ ပုေလာၿမိဳ႕နယ္ရွိ မလိကၽြန္း၊ ကၽြန္းစုၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေရေအးကၽြန္းစု၊ ဘုတ္ျပင္း ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ပုလုတိကၽြန္းစု၊ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ကဆုိင္းလွႏွင့္ ေကာ့ငန္းကၽြန္းစု မ်ားမွ ရရွိ၏။ ယင္းကၽြန္းစုမ်ား အနက္ မလိကၽြန္းမွ ငွက္သုိက္အမ်ားဆံုး ရရွိသည္။

ဇီ၀စုိးငွက္ ပံုသ႑န္

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ငွက္သုိက္အမ်ားဆံုး ထုတ္လုပ္ေပးေသာ ဇီ၀စုိးငွက္သည္ စာကေလး အရြယ္ခန္႔သာ ရွိၿပီး မီလီမီတာ ၁၀၀ မွ ၄၀၀ အတြင္းရွိသည္။ ေက်ာဘက္ ငွက္ေမြးမွာ အမဲေရာင္ ရွိၿပီး ၀မ္းဘက္ ငွက္ေမြးမွာ မီးခုိးေရာင္ ျဖစ္ေန၏။ ဦးေခါင္းမွာ ေသးလံုးေနၿပီး ကေတာ့ပံုရွိ မာေသာ ႏႈတ္သီးႏွင့္ က်ယ္ေသာ ပါးစပ္ေပါက္ ရွိသည္။ ေတာင္ပံသည္ ခၽြန္ၿပီး အျမီးတုိေသာေၾကာင့္ ပ်ံသန္းမႈကုိ လ်င္ျမန္ေစသည့္ အျပင္ ညအိပ္သည့္ အခ်ိန္မွ လြဲ၍ တစ္ေန႔လံုး ပ်ံႏုိင္သည္။ တုိၿပီးေကာက္ေနေသာ ေျခသည္းပါသည့္ ေျခေခ်ာင္း(၄)ေခ်ာင္းရွိ၏။ ေျခေခ်ာင္း(၄)ေခ်ာင္းအနက္ (၃)ေခ်ာင္းသည္ အေရွ႕ဘက္သုိ႔ ကား၍ ညႊန္းေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ေဆာင္ အစြန္းႏွင့္ အေဆာက္အဦး မ်ားတြင္ ခုိင္ျမဲစြာ ကုတ္တြယ္ထားႏုိင္သည္။

ဇီ၀စုိးငွက္၏ သဘာ၀

ဇီ၀စုိးငွက္သည္ လူႏွင့္ေ၀းသည့္ ပင္လယ္တြင္း ကၽြန္းအခ်ိဳ႕၌ ေက်ာက္ေဆာင္ လိႈဏ္ဂူမ်ား အၾကားတြင္ ေနထုိင္ေလ့ရွိသည္။ အုပ္စုဖဲြ႕ေနတတ္၍ တစ္အုပ္စုလွ်င္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ပါ၀င္၏ ။ ေျမျပင္တြင္ က်က္စားေလ့မရွိေပ။ ေ၀ဟင္ႏွင့္ ပင္လယ္ ေရျပင္ ထက္တြင္ လ်င္ျမန္စြာ ပ်ံသန္းစဥ္ ေတာင္ပံပါ အင္းဆက္ မ်ားကုိ ဖမ္းယူ စားေသာက္ ေပသည္။ တိမ္ရွိသည့္ ေနရာအထိ ျမင့္မားစြာ ပ်ံသန္း ႏုိင္၍ အျမင္အာရံု စူးရွၿပီး လ်င္ျမန္ ျဖတ္လတ္၏။ တေပါင္း၊ တန္ခူးလမွ စ၍ ငွက္သုိက္ျပဳလုပ္တတ္သည္။ ၄င္းတုိ႔၏ ငွက္သုိက္မ်ားသည္ အျခား ငွက္မ်ားကဲ့သုိ႔ သစ္ရြက္၊ သစ္ကုိင္းမ်ားျဖင့္ မျပဳလုပ္ၾကပဲ ထူးဆန္းစြာ အာေခါင္မွ အာေစး တစ္မ်ိဳးကုိ အန္ထုတ္၍ အသုိက္ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ယင္းအသုိက္မ်ားတြင္ ငွက္မမ်ား ၀င္ဥ ၾကသည္။ တစ္ႏွစ္လ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္ဥၿပီး တစ္ၿမံဳလွ်င္ ဥ ႏွစ္လံုးရွိသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ အထီး တစ္ေကာင္၊ အမ တစ္ေကာင္ ေပါက္သည္။ ငွက္မသည္ ငွက္ကေလးမ်ားကုိ ႏွစ္လ ၾကာမွ် ေကၽြးေမြး ျပဳစုၿပီး ေနာက္ အသုိက္မွ ဆင္းသြားၾကသည္။

အသုိက္ျပဳလုပ္ပံု

ဇီ၀စုိးငွက္မ်ားသည္ မ်ိဳးပြားရာသီျဖစ္ေသာ ဇန္န၀ါရီလ ၊ ဧၿပီလႏွင့္ ၾသဂုတ္လမ်ားတြင္ ဥမ်ားဥရန္ အသုိက္ေဆာက္ေလ့ရွိသည္။ အသုိက္ေဆာက္မည့္ ေက်ာက္လိႈဏ္ဂူအမုိးမွာ ေပ ၄၅၀ ေက်ာ္ခန္႔အထိ ျမင့္မားလွ၏။ ဇိ၀စုိးငွက္အထီးကသာ အိမ္ဖဲြ႕ေပးေလ့ရွိသည္။ အသုိက္ ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ ငွက္၏ တံေတြးဂလင္းမွ စစ္ထုတ္လုိက္ေသာ တံေတြးရည္မ်ားႏွင့္ ေခ်ဖ်က္ၿပီး အစာရည္အခ်ိဳ႕ပါ၀င္၏။ အသုိက္ျပဳလုပ္မည့္ ေနရာကုိ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ၿပီး တံေတြးမ်ားကုိ အံထုတ္လုုိက္သည္။ ယင္းတံေတြးမ်ားသည္ ေလႏွင့္ ထိေတြ႔သည့္အခါ မာေၾကာသြား၏။ ယင္းအံဖတ္မ်ားကုိ ထပ္ခါထပ္ခါ အံၿပီး ႏႈတ္သီးျဖင့္ ခြက္ပံုသ႑ာန္ေဖာ္ေပး သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ငွက္သုိက္၏ ေသြးစမ်ား ပါလာတတ္သည္ကုိ ေတြရ၏။ ငွက္သုိက္မွာ အရြယ္ေရာက္ ငွက္တစ္ေကာင္ႏွင့္ ငွက္ေပါက္စ ႏွစ္ေကာင္ ေနရန္ လံုေလာက္သည္။ အျဖဴေရာင္ ငွက္သုိက္တြင္ အျဖဴေရာင္ ငွက္ေမြးႏုမ်ား ပါ၀င္သည္။ အမဲေရာင္ငွက္သုိက္တြင္ အမဲေရာင္ ငွက္ေမြးႏုမ်ား ပါ၀င္သည္။ အရြယ္အစားအားျဖင့္ အမဲေရာင္ ငွက္သုိက္သည္ အျဖဴေရာင္ ငွက္သုိက္ထက္ (၂)ဆႀကီး၏။ စီးပြားေရး ေစ်းကြက္တြင္ အျဖဴေရာင္ ငွက္သုိက္ကုိ လူႀကိဳက္မ်ား ေသာေၾကာင့္ (၁၀)ဆမွ် ေစ်းပုိႀကီးသည္။

ထိုင္းေရတပ္သည္ ေရငုပ္သေဘၤာတပ္ဖြဲ႔ တိုးခ်ဲ႕ပိုင္ဆိုင္ေရးအတြက္ ေရတပ္၏ အျခားဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေရး အစီအမံမ်ားနွင့္ မနီးမေဝး ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္လ်က္ ရိွသည္။ ကနဦးအစီအစဥ္အျဖစ္ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ ဧျပီလတြင္ ထိုင္းအစိုးရအဖြဲ႔၏ သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ထိုင္းဘတ္ (၇)ဘီလီယံေက်ာ္ ( ေဒၚလာသန္း ၂၂၀ ) Budget ျဖင့္ ဂ်ာမနီလုပ္ အသံုးျပဳျပီးသား Type 206A ေရငုပ္သေဘၤာ (၄)စီး ဝယ္ယူပိုင္ဆိုင္နိုင္ေရး စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ေသာ္လည္း အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင့္ ပ်က္ျပားခဲ့ရသည္။ ယခုအခါတြင္ ထိုင္းေရတပ္၏ Submarine Fleet အိမ္မက္သည္ အစီအစဥ္တက် အေနအထားမ်ိဳးအျဖစ္ တစ္စတစ္စ ေပၚထြက္လာျပီ ျဖစ္သည္။

ထိုင္းေရတပ္၏ Chon Buri's Sattahip Naval Base တြင္ ေရငုပ္သေဘၤာ Headquarters နွင့္ Training Centre ကို ဘတ္သန္း (၅၄၀) အကုန္က်ခံ၍ ၂၀၁၂ ခုနွစ္တြင္ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ရာ ၂၀၁၄ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ ျပီးစီးေတာ့မည္ဟု သိရသည္။ ယင္းအနက္ ဘတ္သန္း (၂၀၀) ခန္႔ကို Training Stimulator အပါအဝင္ Submarine Command Team Trainer အတြက္ အသံုးျပဳမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ အရာရိွ(၁၈)ဦး အား ဂ်ာမနီနိုင္ငံသို႔ ေစလႊတ္၍ (၃၂) ပါတ္ႀကာ Submarine Training Course အားလည္းေကာင္း၊ အရာရိွ (၁၀)ဦးအား ေတာင္ကိုရီးယားနိုင္ငံတြင္ (၈)ပါတ္ႀကာ အလားတူသင္တန္းမ်ိဳးအား လည္းေကာင္း တက္ ေရာက္ ေစလ်က္ ရိွျပီး ထပ္မံ၍ အရာရိွ/စစ္သည္မ်ားအား လိုအပ္ေသာ နိုင္ငံျခား Submarine သင္တန္း မ်ားသို႔ ေစလြတ္သြားမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔အား သင္တန္းမ်ားျပီးစီးပါက Submarine Training School တြင္ တာဝန္ေပးအပ္ကာ ျပည္တြင္း၌ပင္ အနာဂတ္ေရငုပ္သေဘၤာတပ္ဖြဲ႔အတြက္ လိုအပ္ေနေသာ အရာရိွ/ စစ္သည္မ်ား ေလ့က်င့္ ေမြးထုတ္သြားမည္ဟု သိရသည္။

ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ နွင့္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးျဖစ္သူ Yingluck Shinawatra သည္ ထိုင္းဘုရင့္စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ Supreme Commander Thanasak Patimaprakorn အား ယခုနွစ္မွစတင္၍ ထိုင္းတပ္မေတာ္အား ေခတ္မီ အင္အားေတာင့္တင္းေစရန္ တည္ေဆာက္မည့္ (၁၀)နွစ္အစီအမံ ေရးဆြဲေဆာင္ရြက္ေစလ်က္ ရိွပါသည္။ ယင္းတြင္ Naval Building အစီအမံနွင့္အတူ (၁၀)နွစ္အတြင္း အနည္းဆံုး ေရငုပ္သေဘၤာ (၃)စီး ဝယ္ယူ၍ Submarine Fleet အား ခိုင္ခိုင္မာမာ အသက္သြင္းရန္ ပါဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္ထိ ေရငုပ္သေဘၤာ အမ်ိဳးအစား ေရြးခ်ယ္ရျခင္း မရိွေသးေသာ္လည္း တန္(၅၀၀) မွ တန္(၃၀၀၀) အတြင္းရိွ အမ်ိဳးအစားအား မႀကာမီေရြးခ်ယ္ဝယ္ယူမည္ ျဖစ္ေႀကာင္း သိရသည္။

ထိုင္းေရတပ္အေနျဖင့္ ထုိင္းပင္လယ္ေကြ႔တြင္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းႏုိင္ ရန္၊ မႀကာမီကာလတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ၌ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည္ျဖစ္ျပီး ယင္းအတြက္ အေနာက္ပိုင္း ပင္လယ္ျပင္တြင္ ေရေႀကာင္းဆိုင္ရာအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ Submarine Fleet လိုအပ္လာျပီျဖစ္ေႀကာင္း၊ အခ်ိန္တို လတ္တေလာကာလအတြင္း အဆိုပါ Submarine Fleet အတြက္ ဘတ္ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ သံုးစြဲကုန္က်ရန္ Budget အားျဖင့္ မတတ္နိုင္ေသးေသာ္လည္း နီးကပ္ေနေသာ အနာဂတ္တြင္ မရိွမျဖစ္ပိုင္ဆိုင္ရမည့္ ေရငုပ္သေဘၤာမ်ားအတြက္ ယခုကဲ့သို႔ စနစ္တက် ျပင္ဆင္ေဆာင္ ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ေႀကာင္း စသည္ျဖင့္ ေရငုပ္သေဘၤာတပ္ဖြဲ႔နွင့္ ပတ္သက္၍ ထိုင္းေရတပ္ ဒုတိယဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္သူ Admiral Narong Pipatanasai မွ သတင္းေထာက္မ်ားနွင့္ ေတြ႔ဆံုစဥ္ ေျပာႀကားခဲ့ပါသည္။

ထို႔အတူ ထိုင္းေရငုပ္သေဘၤာတပ္ဖြဲ႔၏ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ Rear Admiral Panu မွလည္း ယခုလေအာက္ တိုဘာ (၁၁)ရက္ေန႔က သတင္းေထာက္မ်ားနွင့္ ေတြ႔ဆံုရာတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာႀကားခဲ့ပါသည္-

- ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔အတြင္း နိုင္ငံျခားေရငုပ္သေဘၤာမ်ားနွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလ့က်င့္စမ္သပ္ျပီးျဖစ္၍ ေရငုပ္သေဘၤာမ်ားနွင့္ပတ္သက္၍ ေရအတိမ္/အနက္ျပႆနာအား စဥ္းစားေတြေဝေနရန္ မလိုအပ္ ေတာ့ေႀကာင္း၊

- ထိုင္းေရတပ္သည္ Surface ၊ Above Surface တပ္ဖြဲ႔မ်ား ရိွနွင့္ျပီးျဖစ္၍ Sub Surface တပ္ဖြဲ႔သည္ ထိုင္းေရတပ္၏ Naval Building တြင္ မဟာဗ်ဳဟာေျမာက္ စစ္ေရးစြမ္းရည္ ပိုင္ဆိုင္လာေစရန္ အဓိက အခန္းက႑တြင္ ပါဝင္ေနေႀကာင္း၊

- ယခုအခါ ပတ္ဝန္းက်င္နိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ အင္ဒိုနီးရွား၊ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား နွင့္ ဗီယက္နမ္ နိုင္ငံတို႔တြင္ Submarine Fleet အသီးသီး ပိုင္ဆိုင္ေနႀကျပီ ျဖစ္ေႀကာင္း၊ အေရအတြက္အားျဖင့္ ေရငုပ္သေဘၤာ (၁၉)စီးခန္႔သည္ ထိုင္းေရျပင္ဝန္းက်င္တြင္ ေရာက္ရိွေနျပီး ဆက္လက္၍လည္း တိုးခ်ဲ႕ပိုင္ဆိုင္လာမည့္ အစီအမံမ်ား ေတြ႔ေနရေႀကာင္း၊

- ေတာင္တရုတ္ပင္လယ္မွ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အျငင္းပြားမႈ ျပႆနာမီးစမ်ားသည္ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔သို႔ အေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ကူးစက္လာပါက ေရေႀကာင္းကုန္သြယ္သြားလာမႈမ်ား ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔ အတြင္း/ အျပင္ ၊ အဝင္/အထြက္ လံုျခံဳလြတ္လပ္စြာ သြားလာနိုင္ရန္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ျပီးစီးပါက ယင္းတို႔၏ အေနာက္ပိုင္းပင္လယ္ျပင္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳး၌ ထိုင္းနိုင္ငံ၏ ေရေႀကာင္းဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ေရွ႕တန္းက်က် ထိေရာက္စြာ ကာကြယ္ေစာင့္ ေရွာက္ နိုင္ရန္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ နွင့္ ပိုင္နက္ပင္လယ္ျပင္အား ကာကြယ္ေစာင့္ ေရွာက္ရန္၊ ရိွရင္းစြဲ လံုျခံဳတည္ျငိမ္ေနေသာ အေျခအေနမ်ားကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းနိုင္ရန္အတြက္ လိုအပ္ ေသာ Defensive Capabilities မ်ား ျမွင့္တင္ေရးအတြက္ လည္းေကာင္း၊ ထိုင္းေရတပ္သည္ အနီးဆံုး အနာ ဂတ္ကာလအတြင္း Submarine Fleet မျဖစ္မေန လိုအပ္လာျပီျဖစ္ေႀကာင္း၊

Bi မြန္းတည့္ေနဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားကို ၾကားျဖတ္အစိုးရအျဖစ္ ျပည္သူမ်ားက တင္ေျမွာက္ေၾကာင္း သတင္းသည္အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစျပီး ႏုိင္ငံတည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကိုထိခိုက္ေစႏုိင္သျဖင့္ အေရးယူေဆာင္ရြက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္သည္။